de eerste dag is al weer achter de rug....

Kranige Kanjerts,

Vandaag dus een warme dag, waarbij we het eerste deel van onze reis hebben afgelegd. Een rustige dag, waarbij de ene Brabander niet thuis was en we onverwacht een andere brabo tegen het lijf liepen (figuurlijk dan).

Maar laten we bij het begin .....precies...starten. De auto was vanmorgen vlot vol; dat was ook niet zo moelijk omdat 90% van de spullen gisteren al was ingeladen. Hendig he! We waren tot tranen toe geroerd door de overmatige belangstelling door de mensen uit de buurt. En het was al zo moeilijk afscheid nemen van onze gevederde vrienden die zo gezegend zijn met een muzikaal talent. Wel iedere ochtend minimaal een uurtje mee spelen, he Jac!!!

Op weg richting het huis van ene meneer Goedweerloper, hebben we nog wat carpoolcaches opgepikt. Aangekomen bij de Wouteriaanse woning bleek dat hij niet thuis was, dus we hebben zijn cache gelogd en de befaamde sticker achtergelaten en een armbandje waar iedere ex-brabander met tranen in de ogen naar kijkt.

Daarna maar weer vlot doorgereden en toen kwamen we over een heeeeeeel vies riviertje. Iris en Koen, jullie kunnen de naam van dat riviertje wel raden denk en anders kijk maar op de foto's. BLELK, BLELK EN NOG EENS BLELK .Hier dus heel hard overheen gereden (stinkiestink Iris) en toen nog een aantal leuke caches gevonden. Een de route liep toen overigens al over"  80 en 60 km wegen".

Wederom liepen we ergens te stuntelen en konden we iets niet vinden en we werden door de cacheowner aangesproken (met enig medelijden van haar kant natuurlijk) over onze lachwekkende pogingen. Het waren dus Nederlanders en de moeder van die mevrouw was een rasechte Brabantse. En dat viel dus gelijk op: gastvrijheid ten top, het leek huize Puntestijn wel....lekker ff koel drinken en met tranen in de ogen praten over de geboortgrond van deze dame....Jammergenoeg hadden we geen extra stickers enzo bij ons, maar "dat roggelen we nog wel".

En toen dachten we dat er een reus begraven lag, en dat er nog een stukje van zijn lijf boven de grond lag (net als in Raamsdonksveer langs de snelweg). Zulk een bunker had onze solex nog nooit gezien. zie ook de foto's. Heel mooi en heel interessant dus. Jammergenoeg kwamen er geen inheemsen een praatje maken, anders hadden we zeker gevraag of "Vati die bunker hat gebaut"  :-)

Daarna richting het hotel, natuurlijk via een kerkje om een veilige reis af te smeken en er moest ook nog een sanitaire stop worden gemaakt. Wederom: zie de foto's...Na ons bezoek kon je van verre al zien dat de bomen ter plaatse hun bladeren hadden verloren...Tjongetjonge,Koen...die tante lien kan toch echt wel poepen voor tien!

En zo direct gaan we onze naam en faam eens bewijzen in het restaurant van het hotel. GROMMMMMMM.

Een prettige avond verder allemaal,

met vroendelijke griet,

de solex himself

ps ff wachten met lezen tot ik er de foto's op heb gezet he, knuppels!