Onderweg richting Hamburg...

Lijzige lieverdjes,

Ik had wel lekker geslapen en gelukkig was dat irritante oude mannetje weg met zijn maaimachine, zodat ik ongestoord mijn tai chi exercitie op MIJN grasveldje in Bersenbruck kon doen. Staat er buiten een kerel een of ander tabaksprodukt op passende wijze te nuttigen, begint hij een beetje mee te dansen. Blijkt dat hij op karate zit en "jawohl, tai chi ist ne art von kata den wir beim karate auch machen". 

Daarna het ontbijtbuffet overvallen en weer een spoor van verderf en vernieling achtergelaten; toen wij geweest waren, was er nu niet bepaald sprake meer van een "reichhaltiges fruhstuckbuffet". Er lagen nog wat krummels en restjes.... zo, die weten ook weer dat we geweest zijn. Slebbersmakgromknauwburp! De auto ingeladen en op weg, her en der TL bij een geodinges afgezet en wat toevalligheden bekeken onderweg. Het weer viel eigenlijk alles mee, heerlijk Puntoweer en dus vooral niet te warm.

Onderweg heel rustig gereden (70 km p/u), maar het kon ook vaak niet harder EN het hoeft dus ook niet sneller. Onderweg prachtige vergezichten, verbaasde oude mennekes als er opeens iemand een foto stond te nemen van het plaatselijk kriegerdenkmal, veel waarschuwingsborden voor overstekend wild (jammergenoeg niets "tegen gekomen") en jawel: een speeltuin bij een kerk. Dat is natuurlijk het toppunt, in de speeltuin onder toeziend oog van....psies!

Vlak bij ons hotel is een voetbalveld, natuurlijk vrij toegankelijk voor mij...Dit schepte dus mogelijkheden om mijn tai chi ding te doen, een verlengde sessie in dit geval. Verderop stonden wat oudjes die hun cochonnet wegsmeten (zie je wel Hans H., ik onthoud nog wel eens wat), met bewonderende blikken te kijken hoe dit goddelijke lichaam zich sierlijk en lichtvoetig over de middencirkel van de plaatselijk Kuip bewoog.

In ons hotel staat een "pako" achter de receptie; ik hoop dat zijn moeder in de keuken staat, lekker curry en dat soort hete dingetjes. Maar het zal allemaal wel "wishfull thinking" zijn. We zijn vandaag door de aspergestreek van het grote Germaanse rijk gereden, dus TL zal het vanavond bij het eten wel naar haar zin hebben. Morgen dus door Hamburg heen en daarna gelijk weer de B-wegen op.

In het keek op de week moment geef ik vandaag een bloemlezing op iemand die spreekwoordelijk vanuit haar functie het onderwerp zou moeten zijn van grappen en grollen: mijn schoonmoeder! Wat herken ik veel van mezelf in haar: net zo eigenwijs en koppig, net zo zwart wit denkend als ik....maar ook (en vooral) onvoorwaardelijke ondersteuning, heel graag lachen en humor ten top, ze is enorm zorgzaam en geeft me gevraagd en ongevraagd vaak wijze adviezen. En ze blijft altijd haarzelf, zoals ze is. Ja, wij weten heel goed wat we aan elkaar hebben en ik geniet er iedere keer weer van als ze schuddend van het lachen zegt: "nu heb ik je toch weer goed te pakken, he Punt!" Nee, dat Buisje en deze Punt begrijpen elkaar beter dan een buitenstaander in eerste instantie zou denken....  Ik spreek het niet vaak uit, maar Moeders ( jawel met hoofdletter) je bent er een kanjert. Je bent een schoonmoeder uit duizenden!  Ik vertrouw er op dat de postduif dit digitale bericht even op passende wijze bij het juiste adres bezorgt....EN NEEN, VOOR ALLE CRITICI, DIT IS GEEN SLIJMEN!

Nou, we gaan een paar man in de keuken laten schrikken, tot morgen.

Houdoe,

Ome Kalex