take shelter.....

.....the pointers arrived in England.

Nederige nederlandertjes,

Werd ik hedenochtend in casa di punta toch al verrast met een gift in UK-duiten, das mooi, sterker nog: das heel erg mooi....Op een puntwaardig tijdstip stond mijn lieve kleine schoonzusje al voor met de auto om ons weg te brengen naar het station in Breda.

Aldaar rap op de trein en hop naar Roosendaal; jammer genoeg was het nog donker want de route was voor u aller Solekskuh nostalgisch. Langs Etten, Hoeven, Zegge en dat soort metropolen. In Roosendaal genoten van een optreden van  de lokale NYPD. Ze dachten wat drugsrunnertjes op te kunnen pakken, maar die gasten hadden hun spullen goed voor elkaar. Dus dat ging niet op.

Op den duur op in de trein naar Brussel; we hadden genoeg plaats en de reis verliep voorspoedig zonder noemenswaardige incidenten. In Brussel (diep onder de indruk van de mensenmassa enzo) even naar de Eurostartrein gehaast, alwaar onze plaats was gereserveerd. En die trein "joekelt"er echt wel vandoor, 300 km p/u en dat dus GPS-gemeten he. Door een glooiend landschap in noord frankrijk de tunnel in. Gelukkig was er geen wanhopige vluchteling die er zijn tijdelijk intrek zocht, dus we kwamen er aan de engelse zijde rap uit. St. Pancras station verscheen en het regende in London. Een alleraardigste cabdriver nam ons op sleeptouw, hij vertelde honderduit, nam wat shortcuts en leverde ons echt op tijd af (zowat op het perron). Ja, die man had zijn fooitje verdiend.

Vanaf Waterloo station in de trein naar Salisbury door een prachtig "uit het boekje" engels landschap, Heuvelachtig, heggen, smalle weggetjes, veel fazanten op de akkers; het zag er allemaal prima uit. Na een 1 1/2 uur kwamen we in Salisbury aan alwaar we kennis maakten met "grumpy the taxidriver"; tjongejonge wat een sjaggie. Maar we kwamen uiteindelijk voor een prikkie op onze bestemming en we werden ontvangen door een keurig Gristelijk jongmensch, die ons de kamer toonde.

Even uitpakken en dan de stad maar in, langs de VVV en op zoek naar iets lekker te eten. Nou, dat is gelukt! Nog nooit zo lekker indiaas gegeten; mjammie! Ik luste zelfs nog een toetje. Nee, echt, dat was uit de kunst! Hilmelien was erg moe, dus toen maar gelijk richting gebedscentrum, ondanks dat er kermis was. Ofwel, rap te bed!

Nou, trustie allen, waarschijnlijk stappen we morgen op de bus richting "old sarum" en stonehenge.

snurk ze,

uw toegenegen Solex